Deze vertellen het verhaal van verschillende paarden en mensen die training volg(d)en. Mijn hoop is dat het een duidelijk beeld geeft van de veelzijdige mogelijkheden van een kwaliteitsvolle training.

In 1996 kwam Touche Fou, 'toevallig', als schriel veulen, in mijn leven. Dit veranderde het verdere verloop ervan compleet en hij ligt aan de basis van wat ik tot op heden doe.

Toen ik enkele jaren later aan het werk ging met Bandero al Dheen omdat hij met enkele 'problemen' zat, was ik op slag verkocht en kwam hij al snel met me mee naar huis.

Ik houd van alle paarden maar deze twee nemen toch wel een heel speciale plaats in. Daarnaast schenken ze me een oneindige schat aan informatie waar ik uit kan putten. Dank je wel mijn 'schatten van watjes' Touche Fou en Bandero al Dheen

Deze foto is voor mij een ultiem voorbeeld van natuurlijke verzameling, hetgeen we met z'n allen nastreven als we rijden. Paarden kunnen dit uit zichzelf dus is het aan ons om hen de mogelijkheid te bieden om dit ook samen met ons te willen. Deze draver Tornado was jaren terug zijn naam meer dan waardig en een buitenrit betekende je doodsvonnis. Toen kwam hij in handen van een vriendin. Met veel geduld en liefde werd hij een paard waar ze bitloos en vaak ook zadelloos veilig mee op stap kon. Intussen gallopeert hij vrij & vrolijk in de eeuwige weide rond. Met dank aan Tornado en eigenaresse K'lene



Boeken van gerenommeerde instructeurs en wetenschappers lezen is niet alleen ontspannend maar ook enorm leerrijk. Als je daarnaast ook regelmatig gewoon geniet van de aanwezigheid van je paard(en), verkrijg je ook vooral van hen veel nuttige informatie. Zij zijn tenslotte onze grootste leermeesters, elke dag opnieuw …

Hier demonstreren mijn BWP paard Touche Fou en mijn Crusado Arabier / Lusitano Bandero al Dheen de nieuwsgierigheid van paarden die zo nodig is voor hun mentale gezondheid en positief leerproces.


Deze eerste basistechniek, werk in vrijheid, leert je de taal van paarden begrijpen en gebruiken om zo de basis te leggen voor alles wat volgt.

De vraag van de 60-jarige sympathieke Iris om haar te leren paardrijden nam ik nogal sceptisch op toen ik haar opdringerige maar schrikkerige merrie Sunny leerde kennen. We gingen toch van start met loswerken en grondwerk zonder de garantie dat ze ooit op Sunny zou rijden. Uiteindelijk heeft ze dat even wel kunnen doen. Haar droom was intussen een opvang voor paarden opstarten en vzw Perdito werd een feit. Met dank aan Sunny en eigenaresse Iris



Aan grondwerk wordt vaak geen aandacht besteed binnen een training. Toch gebruiken we het met zijn allen constant : we leiden ons paard van de stal naar de poetsplaats, piste, weide, of trailer, ... en terug. Door op een veilige manier je paard te leren gehoorzamen aan je hulpen, voorkom je vaak geziene situaties zoals je omver lopen, weglopen, ... en verkrijg je ook hier weer rust en vertrouwen.

In combinatie met het loswerken gingen we dus ook aan de slag met grondwerk daar het in het begin meestal Sunny was die bepaalde waar en hoe snel er ergens naartoe gegaan werd. Hier zien we Iris Sunny correct leiden en is het nu Iris die bepaalt aan welk tempo er bijvoorbeeld naar de wei wordt gegaan. Met dank aan Sunny en eigenaresse Iris

Het werk aan de dubbele lange lijnen is het derde basisonderdeel van de Freestyle training®. Hier wordt het paard voor het eerst teugelhulpen en het lopen in een rijtypische houding aangeleerd. In eerste instantie gebeurt dit in een veilig afgebakende omgeving. Daarna kan men deze training ook uitbreiden naar gewenning op de openbare weg. Dit vereist wel kennis dus niet zomaar en onverantwoord uitproberen is de boodschap.

Dit toenmalige vierjarige BWP paard werd door een gerenommeerde dressuurinstructeur afgewezen als ‘te gevaarlijk’ om op te leiden. Als Frost inderdaad regelmatig in blinde paniek wegstoof, was hij dat ook. Na een half jaar van rustig opgebouwde en regelmatige training, werd hij door een bevriende dressuuramazone probleemloos ingereden en ondersteund met werk aan de dubbele lange lijnen.
Met dank aan Frost en eigenaresse Micheline

Eens het werk aan de dubbele lange lijnen bevestigd is in een veilig afgebakende omgeving kan men deze training ook uitbreiden naar gewenning op de openbare weg. Dit vereist wel kennis dus niet zomaar en onverantwoord uitproberen is de boodschap. Veiligheid blijft prioritair, vandaar dat we de eerste malen de assistentie vragen van een begeleider om dan uiteindelijk vol vertrouwen alleen met ons paard op stap te kunnen. Met dank aan Frost en eigenaresse Micheline




Eens de basistechnieken bevestigd zijn kun je een stap verder gaan en spelen met een hindernissen parcours. Fantasie hierbij is oneindig. Aan de hand, aan de dubbele lange lijnen of rijdend stimuleert dit enorm het zelfvertrouwen van je paard en jezelf.

Marc en Karoline hebben zo hun eigen parcours uitgewerkt en hun paarden Sheriff en Bandit hebben zo altijd wat nieuws die hun nieuwsgierigheid prikkelt. Hier zijn ze aan het spelen in een ruimte vol krakende pepflessen en onder wapperende vlaggen. Met dank aan Sheriff en Bandit en hun eigenaars Marc en Karoline

Hier één van de vele oefeningen voor de ruiter op de grond. Voeling krijgen met je eigen lichaam maar ook met dat van je 'paard'. Dergelijke grondoefeningen geven je duiding over hoe je lichaam begrijpelijk te gebruiken op de paardenrug. We konden alvast rekenen op een zeer attente toeschouwer. Met dank aan ‘paard’ Sabien en ‘toeschouwer’ John





Eén van de stellingen van Centered Riding® is : ‘Rijden met je beenderen’ Door je beenderen zo goed mogelijk op elkaar te plaatsen verkrijg je stabiliteit en moeten je spieren minder werken zodat je houding zachter wordt. ‘Bones’ is mijn assistent om de werking van onze anatomie te duiden.

Dit paard is één van de paarden die ik inzette voor mijn lessen aan mensen zonder eigen paard. Soks is een heel gevoelig dier en verdraagt absoluut geen bruuske bewegingen rond zijn hoofd en in zijn mond. De overschakeling naar bitloos was voor hem dan ook een hele verademing en maakte van hem een veel rustiger en veiliger paard om op te rijden. Intussen is Soks al enige tijd een gelukkig eigenaarspaard die elke dag geniet van het buitenleven in een gezellige paardenkudde.
Met dank aan Soks en eigenaresse Sabien

Het doel van het rijden is voor elk van ons verschillend qua discipline en niveau. Wat voor iedereen wel gelijk is, is dat we willen genieten, ontspannen zijn en controle hebben over een samenwerkend paard.

Vandaag ben ik nog steeds meer dan trots op het feit dat Sunny rustig en veilig rondstapte met een stralende Iris op haar rug, meer nog : bitloos. Hiermee was het doel van Iris bereikt en werkten we samen verder aan basis rijtechnieken en houding tot er werd beslist dat Sunny welverdiend aan pensioen toe was. Zonder een rustige, regelmatige en logisch opgebouwde training van mens en paard zou dit nooit mogelijk geweest zijn. Training is niet alleen leren maar is vooral ook genieten van de weg die je samen aflegt naar je doel…. Met dank aan Sunny en eigenaresse Iris

Dressuur zit weer meer en meer in de lift en velen kijken op naar de grote namen. Deze discipline ligt anderzijds wel steeds meer onder vuur, met name over hoe dit er dan wel uit zou moeten zien. Graag draag ik mijn steentje bij aan de promotie van het nastreven van de natuurlijke verzameling en het weglaten van alle mogelijke dwangmiddelen om ‘verzameling’ te bereiken. Harmonie tussen mens en paard is ook hier het ultieme doel, toch ?

Bitloos en zonder zadel rijden is geen doel op zich maar een onderdeel binnen de training. Bitloos leert je als mens vertrouwen geven aan je paard. Regelmatig ook eens op een barebackpad rijden leert je balans en voeling krijgen met je paard. Met dank aan Shauny en Nordest - manège Mustang

Springen is voor velen het meest aantrekkelijke in de paardensport. Ook ik ben jaren terug zo begonnen. Als jonge amazone roekeloos en onbezorgd zo veel en zo hoog mogelijke hindernissen nemen. Geen enkele angst en adrenaline als drijfveer. Over de jaren heen wordt een mens toch voorzichtiger en jaren lang heb ik dan ook geen enkele sprong meer gewaagd.

Door echter de laatste jaren volop met balans en vertrouwen bezig te zijn, heb ik dan ook al vlug beslist om deze foto te laten nemen. De Lusitano dressuurhengst Nordest vindt springen een super lollige afwisseling en ik wist ook al dat bitloos en barebackpad voor hem geen probleem vormen. Af en toe springen met de pad leert je als ruiter balans vinden en je voelt je paard nog beter aan. Voor mij was dit alvast een zalige ervaring waar ik nog lange tijd van heb nagenoten. Met dank aan Nordest - manège Mustang